جمعه ۱۶ اسفند ۹۸ | ۰۷:۵۵ ۱۰۵ بازديد

اين روزها توجه افكار عمومي و سازمانهاي جهاني به ويروس كرونا و شيوع گسترده آن معطوف شده اما سيستمهاي ردياب خودكار ناسا در “مركز مطالعات اشياء نزديك زمين” در كاليفرنيا به تازگي سياركي را رصد كردهاند كه ميتواند حتي نقطه پاياني براي نسل بشر باشد! اين سيارك 52768 (OR2 1998) ناميده شده و تخمين زده ميشود كه طولي در حدود 2.5 مايل (4.1 كيلومتر) داشته باشد.

به عقيده محققان، سياركي به اين بزرگي اگر با زمين اصابت كند، به طور بالقوه ميتواند پايان نسل بشر را رقم بزند. همچنين، بر اساس برآوردهاي ناسا، اين سيارك با سرعتي در حدود 8.7 كيلومتر در ثانيه (31320 كيلومتر در ساعت) در حركت است. سرعتي حيرتانگيز كه حتي تصور برخورد آن با زمين با چنين سرعتي هم بسيار ترسناك است.
اين طور كه دانشمندان ناسا ميگويند، سيارك OR2 1998 با اين سرعت، در روز 29 آوريل (10 ادريبهشت 99) به زمين نزديك خواهد شد.

براساس گزارش انجمن سيارات، هر سياركي با طول بيشتر از 0.6 مايل (1 كيلومتر) ميتواند تهديدي جهاني محسوب شده و باعث نابودي حيات زميني شود. ستاره شناسان تخمين ميزنند كه احتمال اصابت اشيائي به اين بزرگي به زمين، هر 100 سال يكبار به اندازه يك به 50 هزار است.
به گفته انجمن سيارات، برخورد اين نوع سياركها ميتواند باعث ايجاد گودالي با دهانه 10 كيلومتري يا بيشتر شده، ويراني جهاني و حتي فروپاشي احتمالي تمدن انسانها را در پي داشته باشد. دكتر بروس بتز (Bruce Betts) از گروه بين المللي اخترشناسان معتقد است: اصابت سياركهاي كوچك (با قطر چند متري) به زمين زياد اتفاق ميافتد اما به علت ابعاد كوچكي كه دارند، هنگام ورود به جو زمين ميسوزند و در نتيجه آسيب چنداني وارد نميكنند.
اما با اين حال، سياركهايي مانند شهاب سنگ چليابينسك كه با قطر حدود 20 متر در سال 2013 به شهري با همين نام در روسيه اصابت كرد، ميتوانند باعث ايجاد امواجي شوند كه سبب شكستن شيشه پنجرهها شده و حتي مصدوميتهايي جزئي هم در پي داشته باشد.
آقاي بتز در ادامه ميگويد: سياركي در ابعاد سيارك تونگوسكا (حدود 40 متر كه در سال 1908 به سيبري برخورد كرد)، ميتواند يك شهر را به طور كامل ويران كرده يا در صورت برخورد با دريا، يك سونامي ايجاد كند.

سياركهاي بزرگتري هم كه البته به ندرت به زمين برخورد ميكنند، ميتوانند باعث ويراني كل يك منطقه شوند. در واقع هر قدر ابعاد سيارك بزرگتر باشد، خرابي آن هم بيشتر خواهد بود و حتي ميتواند فاجعهاي جهاني ايجاد كند. اما خوشبختانه هر قدر ابعاد سياركها بزرگتر ميشود، احتمال اصابت با زمين هم كاهش مييابد.
گفته ميشود، برخورد سياركهايي با قطر يك كيلومتر يا بزرگتر ميتواند باعث ايجاد آسيب در مقياس جهاني شوند. اين نوع سياركها ميتوانند زمين لرزه، سونامي و ساير آسيبهاي ثانويه را در پي داشته باشند كه دامنه آن به مراتب فراتر از منطقه برخورد خواهد بود.
براي مقايسه، بد نيست بدانيد سياركي كه گمان ميرود باعث انقراض نسل دايناسورها شده، اندازهاي حدود شش مايل (10 كيلومتر) داشته است. در مورد سيارك جديد 1998 OR2 هم ناسا تخمين ميزند قطري بين مايل و 2.54 مايل (1.5 كيلومتر و 4.1 كيلومتر) داشته باشد. اين سيارك اولين بار در سال 1987 در اطراف خورشيد مشاهده شد و ناسا چرخش مداري آن را در 30 ژوئن 1987 تأييد كرد.

اما سؤالي كه در اينجا مطرح است اين است كه ناسا انتظار دارد سيارك مذكور ماه آينده ميلادي تا چه حد به زمين نزديك شود؟ در جواب بايد گفت، در بدترين حالت، اين سيارك عظيم الجثه تا حدود 0.04205 واحد نجومي به سياره ما نزديك خواهد شد. هر واحد نجومي نيز برابر با ميانگين فاصله زمين تا خورشيد، يعني حدود 93 ميليون مايل (149.6 ميليون كيلومتر) است.
بنابراين، سيارك OR2 در تاريخ 29 آوريل (10 ادريبهشت 99) به فاصله 3.9 ميليون مايلي (6.29 ميليون كيلومتري) ما ميرسد و از همين رو دانشمندان نسبت به احتمال برخورد آن با زمين نگران شدهاند. اين فاصله 16.36 برابر فاصله زمين تا ماه است.
به گفته دكتر بتز، در حال حاضر تعداد معدودي سيارك شناسايي شدهاند كه احتمال اصابت آنها به زمين در دههها يا سدههاي آتي وجود دارد.
به عنوان مثال ، يكي از بيشترين احتمالها مربوط به سياركي به قطر تقريباً 37 متر به نام 2000 SG344 است كه با احتمال يك به 1100، در سال 2071 به زمين برخورد خواهد كرد.
اما بايد توجه داشت كه اين گمانهزنيها همواره بر اساس مشاهدات سياركي انجام ميشوند كه در آنها قطعيت وجود ندارد.